Przepraszam za błędy ortograficzne i interpunkcyjne, język polski nie jest moją mocną stroną.
I'm sorry for mistakes. English is not my mother language.

sobota, 30 stycznia 2016

Pasta z wędzonej makreli i awokado. Smoked mackerel and avocado pasta.


1 wędzona makrela
1 dojrzałe awokado

Awokado ugnieć na puree, dodaj do rozdrobnionej makreli i dokładnie wymieszaj. Podaję z pomidorkami koktajlowymi.

1 smoked mackerel
1 ripe avocado

Mash avocado, add to crushed mackerel and mix thoroughly. Serve with cherry tomatoes.



piątek, 29 stycznia 2016

Deser: kokosowa tapioka z syropem malinowym. Dessert: coconut tapioca with raspberry syrups.


3 porcje: /scroll down to the English version/
120 g tapioki
400 ml mleka kokosowego
1 łyżka cukru trzcinowego

400 g mrożonych malin
2 - 3 łyżki cukru trzcinowego

płatki migdałów

Tapiokę gotuj z mlekiem kokosowym i cukrem na wolnym ogniu około 10 minut, mieszając od czasu do czasu. Tapioka powinna być przezroczysta. Przełóż do pucharków. Rozmrożone maliny podgrzej z cukrem i przełóż do pucharków z tapioką. Udekoruj płatkami migdałów.


3 servings:
120 g of tapioca
400 ml of coconut milk
1 tablespoon of cane sugar
400 g of frozen raspberries
2 - 3 tablespoons of cane sugar

almond flakes

Cook tapioca with coconut milk and sugar, simmer about 10 minutes, stirring from time to time. Tapioca should be transparent. Put the tapioca into the cups. Heat the thawed raspberries with sugar and pour into cups with tapioca. Garnish with almond flakes.


 

Jaka jest twoja ulubiona kawa?

Kawa to niezwykle rozległy temat. Każdy koneser kawy ma swój ulubiony sposób przyrządzenia tego napoju, swoją ulubioną mieszankę ziaren.
 

Rozróżnienie różnych kaw czasem może sprawiać problem, poniżej opisałam kilka wybranych typów kaw.


Espresso – nazwa sposobu przygotowywania kawy w specjalnym ekspresie, przez przepuszczenie ok. 25-30 ml gorącej (ok. 88 - 92 °C) wody pod ciśnieniem 9 - 10 barów przez bardzo drobno zmielone i ubite ziarna kawowca. Również nazwa uzyskanego w ten sposób napoju. 

Cappuccino to jeden z najpopularniejszych napojów kawowych na świecie. Kawa ta jest podawana właściwie w każdym zakątku na ziemi. Cappuccino jest napojem bazującym na espresso z dodatkiem spienionego mleka. 
Profesjonalne przygotowanie cappuccino wymaga dostępu do ekspresu pozwalającego na spienianie mleka. Proporcje kawy do mleka wg przepisu powinny wyglądać następująco, 1/3 espresso, 1/3 mleka i 1/3 filiżanki spienionego mleka. Napój ten jest również często wykorzystywany do tworzenia tzw. latte art, czyli sztuki rysowania mlekiem rozmaitych wzorów. Na same spienione mleko czasem sypie się czekoladowy proszek, cukier, cynamon lub inne dodatki w zależności od upodobań.

Caffe late jest klasycznym napojem bazującym na espresso, które znajduje się na dnie, kolejną warstwą jest spienione mleko. Składniki są przeważnie w proporcjach 3:1.  

Caffe Macchiato, znane również jako Espresso Macchiato. Jest napojem kawowym przygotowywanym z esrpesso z niewielką ilością mleka. "Macchiato" w tłumaczeniu z języka włoskiego oznacza "naznaczone", "splamione", czyli tłumacząc całą nazwę oznacza espresso splamione mlekiem.
Tradycyjne Caffe Macchiato przygotowuje się z jednej porcji espresso i bardzo małej ilości spienionego mleka, mniej więcej tyle ile mieści się na małej łyżeczce.
Caffe Americano, lub po prostu Americano, jest prostym napojem kawowym przygotowywanym przez dodanie gorącej wody do espresso. Dzięki temu kawa ma podobną "moc" jak espresso, ale inny, delikatniejszy smak. Proporcje wody do espresso nie są ściśle określone, wszystko zależy od upodobania.  

Cafe con leche (z hiszpańskiego: "kawa z mlekiem"), jest hiszpańskim napojem kawowym. Jest bardziej podobna do włoskiego caffe latte niż do francuskiego cafe au lait. Kawa ta składa się z mocnej, wyraźnej w smaku parzonej  kawy zmieszanej z podgrzanym mlekiem. 
Napój ten jest najbardziej popularny w Hiszpanii i wielu krajach latynowskich.  

Ristretto jest bardzo "krótkim" espresso. Różnicę pomiędzy klasycznym espresso a ristretto stanowi czas ekstrakcji i ilość wody jaka jest użyta. Dzięki szybszej ekstrakcji kawa zawiera mniej kofeiny, ale zachowuje swoje walory smakowe podobne do espresso. Tradycyjnie przygotowanie tego napoju polegało na szybszym pociągnięciu ręcznej prasy w ekspresie.
W dzisiejszych czasach z automatycznymi ekspresami używanymi w restauracjach ristretto jest przygotowywane zwyczajnie przez przelanie mniejszej ilości wody (około 20-25ml).
  
Mocha lub cafe mocha jest odmianą caffe latte inspirowaną kawą serwowaną w Turynie o nazwie Bicerin. Tak jak w caffe latte kawa ta bazuje na espresso i gorącym mleku, dodatkiem odróżniającym caffe latte od mocha jest czekolada. Przeważnie czekolada jest w formie słodkiego czekoladowego proszku, lub różnych czekoladowych syropów. Mocha może zawierać ciemną lub mleczną czekoladę. Mocha może również zostać podana jako gorąca czekolada z dodatkiem espresso. Przeważnie na wierzch tak przygotowanej kawy dodaje się nieco spienionego mleka lub bitej śmietany.
Lungo (z włoskiego: "długie"), nazwa ta odnosi się do napoju kawowego przygotowywanego w tradycyjnym ekspresie w jakim przygotowuje się espresso. Różnicą pomiędzy espresso a lungo jest ilość wody i czas ekstrakcji. W przypadku espresso wynosi on od 18 do maksymalnie 30 sekund, w czasie tym powinno zostać przygotowane od 25 do 30 ml kawy. 
Natomiast lungo przygotowuje się dłużej jak sama nazwa wskazuje, jest to maksymalnie minuta i od 50 do 60 ml kawy.   

Flat white to napój kawowy pochodzacy z Australii i Nowej Zelandii. Przygotowywany jest poprzez wlanie delikatnej pianki mlecznej na podwójne espresso lub ristretto.
Jest podobny do latte lub cafe au lait, jednak odróżnia się proporcjami. 

Espresso con panna, znaczy tyle co "espresso ze śmietaną". Jest to kawa przygotowywana na bazie podwójnego espresso z dodatkiem bitej śmietany. Kawa ta znana jest również jako kawa po wiedeńsku lub z francuskiego Viennois.

Affogato (z włoskiego: "zatopione") jest napojem kawowym bazującym na espresso z dodatkiem kulki waniliowych lodów gelato lub zwykłymi lodami. W różnych odmianach występuje również z dodatkiem Amaretto lub innymi likierami smakowymi. 

Caffe breve jest amerykańską wariacją na temat caffe latte. Mleczny napój na bazie espresso. Od caffe latte odróżnia je to, że mleko jest spienione razem ze śmietanką w proporcjach 50/50. 

Cortado jest napojem bazujacym tradycyjnie na espresso z małą ilością ciepłego mleka. Proporcje mleka do kawy są pomiędzy 1:1 lub 1:2, a mleko dodaje się po przygotowaniu espresso.  

Viennois czy inaczej kawa po wiedeńsku to napój składający się z jednego lub dwóch espresso, najlepiej przygotowywanych z jasno palonej kawy. Na espresso wlewane jest podgrzane mleko a kolejno nakłada się bitą śmietanę. Wedle uznania można użyć innych dodatków jak płatki czekoladowe, cynamon lub bakalie.
Najlepszą kawę po wiedeńsku można znaleźć rzecz jasna w Wiedniu, lub w Budapeszcie gdzie jest również bardzo popularna.
Mocha breve to amerykański wynalazek. Zamiast gorącego mleka i bitej śmietany do espresso dodajemy gorącą mieszankę mleka i śmietanki (proporcje 50/50).


Jak przechowywać kawę w domu?

 
1. Kawę przechowujemy w opakowaniu, w którym została kupiona – jest zrobione z odpowiedniego materiału i wyposażone w mały zaworek.
2. Otwarte opakowanie spinamy klipsem i wówczas możemy włożyć opakowanie do innego pojemnika.
3. Unikamy drastycznych zmian temperatury – nie trzymamy kawy w lodówce, zamrażarce ani w pobliżu kuchenki, unikamy też światła słonecznego – nie przesypujemy kawy do szklanego słoika, trzymamy ją w opakowaniu w szafce, w suchym i chłodnym miejscu.
4. Kawę mielimy bezpośrednio przed parzeniem – inaczej nic nie zostanie z cennych aromatów.
5. Kupujemy jak najmniejsze opakowania, np. 250g, by kawę zużyć w ciągu maksymalnie 2 - 3 tygodni.
Stosowanie tych kilku zasad pozwoli nam dłużej cieszyć się aromatem kawy i nie pozwoli na jej zetknięcie się z jej największymi wrogami: powietrzem, wilgocią, drastycznymi temperaturami, światłem i obcymi zapachami.


 
Trochę o kawie...
Kawa rośnie między zwrotnikiem Raka i Koziorożca w Afryce, Azji, Ameryce Środkowej i Południowej. Jej uprawa wymaga specjalnych warunków klimatycznych. Optymalny klimat do uprawy kawy tak naprawdę zależy od jej gatunku.
Drzewka kawowca potrzebują od 2 do 8 metrów kwadratowych powierzchni do wzrostu. Jeśli jest właściwie uprawiana może przynieść od 2 do 3 kilo zielonej kawy, zaś przy intensywniejszej uprawie nawet od 8 do 10 kilogramów.

Możemy wyróżnić kilka gatunków kawy, takie jak np.:

  • Coffea Excelsa – krzyżówka uprawiana w Afryce Równikowej
  • Coffea Liberica – nieczęsto spotykana, daje bardzo duże ziarna o słabym smaku i zapachu
  • Coffea Arabusta – hybryda tradycyjnej arabiki z robustą, hodowana na Wybrzeżu Kości Słoniowej
oraz dwie najbardziej znane i najbardziej popularne, na których opiera się światowa produkcja:
  • Arabika
  • Robusta

Po etapie zbiorów ziarna następnym, jest ich obróbka, czyli oddzielenie ziaren od łupiny, miąższu i osnówki.

Wyróżniamy 2 procesy:

  1. Proces obróbki na mokro
  2. Proces obróbki na sucho.
Proces obróbki na mokro – krótszy i kosztowniejszy. Używa się do niej głównie owoców zebranych metodą ręczną, aby zachować nie dłuższy okres niż tydzień od czasu zbioru. Proces ten polega na wrzucaniu owoców do specjalnej maszyny, w której obracające się płyty lub bębny zgniatają je, a poddana wysokiemu ciśnieniu woda wypłukuje ziarna z miąższu i łupiny. Później ziarna zostają poddane procesowi fermentacji, aby móc pozbyć się osnówki. Na sam koniec pozostaje tylko wyczyszczenie, wysuszenie i wypolerowanie ziaren.
Ziarna obrobione tą metodą nazywane są kawą umytą "washed".
 

Proces obróbki na sucho – jedna z najtańszych i najprostszych metod, polegająca na rozłożeniu zebranych ziaren na słomianych matach i na suszeniu ich przez okres kilku tygodni. W trakcie suszenia ziarna, co jakiś czas należy je obracać, by zapobiec ich fermentacji. Kiedy łupiny staną się lekko wysuszone, pracownicy zaczynają oddzielać je od ziaren. Metodę „na sucho” stosuje się najczęściej w obróbce ziaren robusty, jednak niektóre kraje korzystają z niej także w przypadku arabiki m.in. Brazylia, Jemen, Etiopia i Sumatra. Metodę suchą można stosować tylko w krajach charakteryzujących się suchym klimatem i niską wilgotnością powietrza.

Obrobione ziarna są poddawane specjalnej segregacji według rozmiarów, a następnie sortowane według ciężkości. Segregacja polega na wykorzystywaniu płytek z kalibrowanymi otworami. Ziarna uszkodzone oraz nieposiadające odpowiednich wymiarów są wykluczane. Dodatkowo usuwane są takie, które są zgnite, niedojrzałe lub nadmiernie sfermentowane. Na koniec kawa zapakowana w specjalne worki jutowe o maksymalnej pojemności do 60 kilogramów i przechowywana w magazynach.

Palenie kawy - Proces w którym zielone surowe ziarna kawy są poddawane działaniu temperatury i przygotowywane do konsumpcji. W trakcie palenia często dochodzi do karmelizacji, a ziarna kawy przybierają różne odcienie od jasno brązowego do niemal czarnego w zależności od temperatury i czasu palenia.
Kawa i jej przyrządzanie jest sztuką. Jednak jeszcze większą umiejętnością jest jej komponowanie i umiejętne palenie. Podczas procesu palenia kawy powstaje właściwy aromat i smak. Zachodzące reakcje chemiczne, tworzą całokształt aromatyczno-smakowy.
Uwalniane podczas palenia olejki aromatyczne mają duże znaczenie w procesie palenia, są one substancjami zawierającymi elementy składowe smaku i zapachu. Zazwyczaj palenie rozpoczyna się w temperaturze od 190 do 240 stopni, zaś przedział czasowy trwa minimum od 5 minut do maksymalnie 20 minut. 

Wyróżniamy kilka sposobów palenia kawy:

cinammon – czyli lekkie, odpowiednie dla delikatnych mieszanek, w których najbardziej uwidocznione muszą być aromaty owocowe i kwiatowe; ziarna stają się lekko brązowe i suche.

americana – czyli średnie, tak jak cinammon charakterystyczne dla lekkich kaw, o delikatnym body, charakteryzujące się umiarkowanym aromatem.

full – czyli pełne, ciemniejsze palenie, uzyskiwane poprzez dłuższy czas wypalania  continential – palenie tym sposobem nadaje kawie mocny i cierpki smak, ziarna są bardzo ciemne i  charakteryzują się oleistą powłoką

Italian (espresso) – jeden z najtrudniejszych sposobów palenia, ponieważ ziarna palone są do maksymalnej temperatury, przybliżonej nawet do granicy przypalenia. Charakteryzują się ciemną połyskującą barwą, są bardzo tłuste.


Polecam artykuł:

Wpływ właściwości kawy na organizm – Czy Powinno się Pić Kawę?

 

 



wtorek, 26 stycznia 2016

Zalety oleju z lnianki (olej rydzowy). Advantages of camelina oil.

This article will be in Polish only, at the bottom of the article are links to a similar topic in English.


Olej rydzowy to olej tłoczony z nasion lnicznika siewnego (Camelina sativa) - znanego także jako lnianka, lennica, judra czy rydz lub rydzyk (dwie ostatnie nazwy nawiązują do brunatnej barwy ziarenek rośliny). Mnogość nazw ludowych świadczy o tym, iż dawniej była to dość pospolita roślina. Obecnie w naszym kraju lnianka jest uznawana za archeofit.

Camelina sativa należy do rodziny kapustowatych. Jest to roślina jednoroczna, występuje jako odmiana jara lub ozima. Rośnie dziko na siedliskach ruderalnych oraz na polach uprawnych. Roślina ta jest niczym chwast – ma bardzo małe wymagania glebowe. Dawniej wyrastała nawet w takich miejscach, gdzie nic innego nie chciało się przyjąć. Stąd wzięło się znane powiedzenie „lepszy rydz niż nic”, które oznaczało, że kiedy w gospodarstwie panowała bieda i brakowało tłuszczu zwierzęcego, tanim i łatwo dostępnym pożywieniem był właśnie olej rydzowy.

Olej z lnianki w okresie powojennym znajdował się na większości polskich stołów. Jednak w połowie XX wieku popularność zdobył olej rzepakowy i słonecznikowy, i tak olej rydzowy odszedł w zapomnienie, by do łask wrócić dopiero w latach 90.

Olej rydzowy tylko w około 10 proc. składa się z kwasów nasyconych. Resztę, czyli aż 90 proc., stanowią korzystne dla zdrowia nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT).
 

Większość z nich (54 proc.) stanowią kwasy tłuszczowe wielonienasycone (40, 6 proc. kwasu alfa-linolenowego, 15 -20 proc. kwasu linolowego), a ok. 36 proc. stanowią kwasy tłuszczowe jednonienasycone (w tym kwas erukowy od 1 do 3%). Pod względem zawartości olej rydzowy jest więc podobny do oleju rzepakowego, który w swoim składzie ma tylko 7 proc. kwasów tłuszczowych nasyconych. Jednak olej rydzowy zawiera również kwas ikozenowy w ilości stanowiącej 20 proc. sumy wszystkich kwasów, co wyróżnia go na tle innych olejów. Ponadto olej z lnianki znajduje się na drugim miejscu, zaraz po oleju lnianym (52,2 proc.), pod względem największego udziału wspominanego już kwasu alfa-linolenowego (omega-3) - 40,6 proc.
Znajduje się jednak na pierwszym miejscu pod względem najkorzystniejszego udziału kwasów tłuszczowych omega-6 i omega-3 (0,4:1). Na drugim miejscu znajduje się olej lniany (0,5:1). Odpowiedni stosunek kwasów tłuszczowych omega-6 i omega-3 w oleju jest bardzo ważny, ponieważ tylko wtedy posiada on właściwości zdrowotne.


Ponadto w skład oleju rydzowego wchodzą: sterole ok. 511 mg/100 g oleju, przeciwutleniacze z grupy tokoferoli (głównie witamina E) 110 mg/100 g oleju, związki fenolowe 128 mg/kg oleju, witamina A, witaminy z grupy B, mikro- i makroelementy oraz lecytyna. 


NNKT są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania mózgu i całego układu nerwowego, a także wzroku. Spożywane w odpowiednich ilościach mogą zapobiec problemom z pamięcią i koncentracją, kłopotom ze wzrokiem, depresji, otyłości i cukrzycy typu 2, a także chorobom o podłożu zapalnym i niektórym nowotworom. NNKT słyną także z tego, że obniżają poziom "złego" cholesterolu LDL i trójglicerydów, tym samym zapobiegając rozwojowi miażdżycy i chorób serca z nią związanych, np. choroby niedokrwiennej serca. Skuteczność oleju rydzowego wykazano przede wszystkim w pracy naukowej z roku 2002, w której obserwowano wpływ spożywania dawki 30 gramów oleju roślinnego na stężenie lipoprotein w osoczu krwi u osób borykających się z hiperlipidemią. Badanie trwało przez sześć tygodni, a rezultaty potwierdziły, iż niezależnie od rodzaju stosowanego tłuszczu dochodzi do obniżenia stężenia frakcji LDL. Niemniej jednak warto zwrócić uwagę na fakt iż największą redukcję odnotowano u osób spożywających tłuszcz z lnianki (12,2%), który wyprzedził oliwę z oliwek (7,7%) oraz olej rzepakowy (5,4%).  

Warto wiedzieć, że wystarczy łyżeczka oleju rydzowego, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie na niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe.
Jeśli zaś chodzi o dawki lecznicze to specjaliści rekomendują przyjmowanie oleju rydzowego o wartości 5-10 gram, dwa razy dziennie (najlepiej na czczo).

 

Nienasycone kwasy tłuszczowe zawarte w oleju rydzowym to: 

  • kwas alfa-linolenowy (ALA) (omega-3) – ponad 50 proc.,
  • kwas linolowy (LA) (omega-6) – około 15 proc.,
  • kwas oleinowy (O) (omega-9) – około 17 proc.

Właściwości antymiażdżycowe posiada także zawarta w oleju rydzowym witamina E. Ponadto wzmacnia ona ściany naczyń krwionośnych, chroni krwinki czerwone przed przedwczesnym rozpadem, a także przed tworzeniem się zakrzepów.

Dzięki zawartości przeciwutleniaczy chętnie wykorzystywany jest w kosmetyce, ponieważ pozytywnie wpływa na wygląd skóry i opóźnia procesy starzenia. Olej z lnianki wpływa na proces gojenia ran, wszelkich owrzodzeń oraz oparzeń. Dodatkowo usuwa objawy atopowego zapalenia skóry, dermatozy i wypryski. Zmniejsza utratę wody przez naskórek oraz zwiększa elastyczność skóry.
W kosmetyce naturalnej bywa stosowany jako składnik kremów, mydła, maści.

Działa ochronnie na wątrobę, serce, naczynia krwionośne, trzustkę, jelita i nerki, normalizuje poziom cukru we krwi, łagodzi objawy artretyzmu i reumatyzmu oraz alergii.

Nasiona lnianki zawierają inhibitory trypsyny, które mogą zaburzać aktywność enzymu potrzebnego do trawienia białek. Jednakże zawartość inhibitorów trypsyny w oleju lniankowym jest znikoma, ponieważ metoda tłoczenia na zimno stosowana do produkcji tegoż oleju powoduje, że w końcowym produkcie pozostaje nieznaczna ilość białka (<300 mg/ 100 g oleju). Dzięki temu nie jest on też alergenny.

Ponadto nasiona rydza zawierają glukozynolany. Są to toksyczne związki występujące w roślinach z rodzaju Brassica, które przekształcają się w izotiocyjaniany i inne związki, które mogą zaburzać pracę tarczycy. Jednak w samym oleju to zagrożenie również jest znikome, ze względu na małą zawartość białka. Badania toksykologiczne nie wykazały żadnych zagrożeń związanych ze spożyciem oleju lniankowego.

   
Nasiona lnianki zawierają od 25 do 40% oleju tłustego i stanowią cenną paszę dla drobiu, ponieważ stymulują wzrost i podnoszą odporność zwierzęcia na choroby. W żółtkach jaj znoszonych przez nioski karmione nasionami lennicy zaobserwowano wyższy poziom wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Dzięki temu jaja kurze mają większą wartość odżywczą. Również w mięsie drobiu karmionego taką paszą profil kwasów tłuszczowych ulega poprawie.  

Olej rydzowy (z lnianki) - zastosowanie w kuchni

Oleju rydzowy może mieć barwę złocistą, czerwonobrunatną lub złocistozieloną. Wszystko zależy od tego, czy do jego wyrobu została użyta jara, czy ozima odmiany lnianki. Jego smak jest dosyć charakterystyczny - określa się go jako cebulowy lub orzechowy z nutą goryczy, a także jako korzenny.

W starych przepisach kulinarnych olej rydzowy stanowił składnik wielu potraw – był np. dodatkiem do kraszenia ugotowanych ziemniaków albo do śledzia z cebulą. Aktualnie olej z lnianki polecany jest do sałatek i surówek. Jest również smacznym dodatkiem do twarogu, makaronu i kaszy. Jednak najlepiej komponuje się ze śledziami.

Oleju nie należy smażyć, ponieważ wysoka temperatura niszczy prozdrowotne substancje w nim zawarte. Olej rydzowy nadaje się wyłącznie do stosowania na zimno.

Olej należy przechowywać w suchym i ciemnym pomieszczeniu, w temperaturze nie wyższej niż 20 stopni C. Pomimo wysokiej zawartości kwasów tłuszczowych, które zwykle szybko się utleniają i jełczeją, olej ten może być przechowywany nawet do 6 miesięcy (oczywiście w szczelnym opakowaniu). Wszystko dzięki zawartości przeciwutleniaczy (głównie witaminy E).

Śledzia z olejem rydzowym można zrobić według przepisu: kilka płatków matiasów wymoczyć w przegotowanej wodzie przez około godzinę. Odsączyć i pokroić w dwu-, trzy-centymetrowe paski. Trzy duże cebule pokroić w piórka, dodać sól i pieprz. 20 dag ogórków kiszonych pokroić w plasterki. Wymieszać cebulę, ogórki, 100 ml soku z ogórków kiszonych i 200 ml oleju rydzowego. Zalewę przełożyć z matiasami w słoju.


Olej rydzowy możesz wykorzystać w moich dressingach:

Dressing koperkowo ziołowy oraz włoski.

Wybrane dressingi do sałatek i sosy.



Related theme:

6 Reasons Why You Should Try Camelina Oil Today

About Camelina

Camelina Oil



Walczak Z., Starzycki M., Ocena profilu kwasów tłuszczowych w olejach tłoczonych na zimno w kontekście rekomendacji ich w żywieniu osób aktywnych fizycznie, "Bromatologia i Chemia Toksykologiczna" 2013, nr 3

Dzięcioł M., Przysławski J.: Ocena wartości odżywczej i aktywności biologicznej wybranych olejów roślinnych dostępnych na rynku polskim w kontekście profilaktyki chorób dietozależnych. Bromat. Chem. Toksykol. – XLVI, 2013 (1), str. 20 – 26

Francis A., Warwick S. I.: The Biology of Canadian Weeds. 142. Camelina alyssum (Mill.) Thell.; C. microcarpa Andrz. ex DC.; C. sativa (L.) Crantz. Canadian Journal of Plant Science 2009, vol. 89 (4), str. 791-810

Walczak Z., Starzycki M.: Ocena profilu kwasów tłuszczowych w olejach tłoczonych na zimno w kontekście rekomendacji ich w żywieniu osób aktywnych fizycznie. Bromat. Chem. Toksykol. – XLVI, 2013 (3), str. 316 – 322

Masłowski A., Andrejko D., Ślaska-Grzywna B., Sagan A., Szmigielski M., Mazur J., Rydzak L., Sobczak P.: Wpływ temperatury i czasu przechowywania na wybrane cechy jakościowe oleju rzepakowego, lnianego i lniankowego. Wydawnictwo Inżynieria Rolnicza 2013, Z. 1(141) T.1, str. 115-124

Karvonen H.M., Aro A., Tapola N.S., Salminen I., Uusitupa M.I., Sarkkinen E.S.: Effect of alpha-linolenic acid-rich Camelina sativa oil on serum fatty acid composition and serum lipids in hypercholesterolemic subjects. Metabolism 2002, Oct; 51(10), str. 1253-60.

Mińkowski K., Grześkiewicz S., Jerzewska M., Ropelewska M.: Charakterystyka składu chemicznego olejów roślinnych o wysokiej zawartości kwasów linolenowych. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość 2010, 6 (73), str. 146 – 157.

Różański H.: Olej z lnianki – Oleum Camelinae sativae w kosmetologii i fitoterapii
(www.rozanski.li)

Heuze V., Tran G., Lebas F., Camelina (Camelina sativa) seeds and oil meal. Feedipedia.org 2014

http://dietetycy.org.pl/olej-rydzowy-wlasciwosci/

http://www.poradnikzdrowie.pl/zywienie/co-jesz/olej-rydzowy-z-lnianki-wlasciwosci-i-zastosowanie_34140.html

 

poniedziałek, 25 stycznia 2016

Wyszukane - bezglutenowe aromty, budynie, kremy, masy.









Pierwsze na polskim rynku aromaty bezglutenowe produkuje firma LIBELLA (http://www.libella.com.pl/)






Czeska firma AMYLON oferuje bezglutenowe budynie, kisiele, puddingi, glaretki i panna cotta.



Firma CELIKO (http://www.celiko.com.pl/) w swoim asortymencie posiada bezglutenowe galaretki, budynie, kisiele, kremy do tortów, fix do śmietany, proszek do pieczenia, ekspresowe kaszki  (bananowy, waniliowy i malinowy smak) oraz bezglutenowe batony owocowe.







Znana wszystkim firma HELIO od tego roku także produkuje produkty bezglutenowe z licencjonowanym znakiem przekreślonego kłosa. Dostępne są  w sprzedaży masa orzechowa, masa makowa i masa krówkowa.


sobota, 23 stycznia 2016

Keks gruszkowy z orzechami laskowymi. Pear fruit cake with hazelnuts.


150 g masła
160 g cukru
4 jajka
120 g mielonych orzechów laskowych
160 g bezglutenowej skrobi pszennej lub skrobi kukurydzianej*
60 g mąki gryczanej*
80 g mąki ryżowej* 
szczypta soli
1 łyżka bezglutenowego proszku do pieczenia*
1 łyżka kawy rozpuszczalnej
50 ml gorącej wody
2 gruszki
sok z połowy cytryny

cukier puder do posypania
silikonowa forma do pieczenia, 28 x 21cm
*Używam tylko produkty certyfikowane/licencjowane ze znakiem przekreślonego kłosa (patrz pod banerem z tytułem bloga PORADY).   

Jajka utrzyj z masłem i cukrem na gładką i puszystą masę. Mąkę wymieszaj z orzechami laskowymi i proszkiem do pieczenia, a następnie dodaj porcjami do masy jajecznej. Dokładnie wymieszaj. Dodaj rozpuszczoną w wodzie kawę i wymieszaj. Gruszki obierz, pokrój w kostkę i skrop sokiem z cytryny. Dodaj do ciasta i wymieszaj. Ciasto przełóż do formy i piecz 25 - 30 minut w nagrzanym do 185 stopni Celsjusza piekarniku (z termoobiegiem), po 10 minutach zmniejsz temperaturę do 170 stopni (z termoobiegiem). Po wyjęciu z piekarnika ciasto pozostaw w formie, po 10 minutach wyjmij i pozostaw do ostygnięcia przykryte bawełnianym ręcznikiem. Przed podaniem posyp cukrem pudrem.


150 g of butter
160 g of sugar
4 eggs
120 g of ground hazelnuts
160 g of gluten-fre wheat starch or corn starch*
60 g of buckwheat flour*
80 g of rice flour*
pinch of salt
1 tablespoon of gluten-free baking powder*
1 tablespoon of instant coffee
50 ml of hot water
2 pears
juice of half a lemon

 
icing sugar for sprinkling
silicone baking dish, 28 x 21cm

* I only use certified products with the crossed grain symbol, gluten-free products available in Poland (side pannel: My internet shops with gluten-free products).
 
Mash eggs with butter and sugar until smooth and fluffy. Mix flour with ground nuts and baking powder, then add to the egg mass(pulp). Mix thoroughly. Add dissolved in water, coffee and stir. Peel pears, cut into cubes and sprinkle with lemon juice. Add to the dough and mix. Pour the dough into the mold and bake 25 - 30 minutes in a preheated to 185 degrees oven (with air flow), after 10 minutes reduce the temperature to 170 degrees (with air flow). After removing the cake from the oven, leave the cake in the baking dish. 10 minutes later remove the cake from mold and leave to cool covered with a cotton towel. Before serving, sprinkle the cake with icing sugar.




Kiszona kapusta z grzybami. Saurkraut with mushrooms.


4 - 5 porcji
600 g kiszonej kapusty
20 g suszonych grzybów (koźlarz, borowik, podgrzybki)
1/2 cebuli, pokrojona w drobną kostkę
5 łyżek oliwy
świeżo zmielony pieprz do smaku

Suszone grzyby gotuj w niewielkiej ilości wody 15 minut, odcedź. Kapustę przepłucz, przełóż do garnka i zalej wodą. Gotuj około 50 minut od zagotowania. Odcedź. Na oliwie podsmaż cebulkę. Dodaj cebulkę, grzyby do ugotowanej kapusty, wymieszaj. Dopraw do smaku pieprzem i gotuj kapustę na małym ogniu 10 minut.


4 - 5 servings
600 g of sauerkraut (pickled cabbage in salt)
20 g of dried mushrooms (leccinum, boletus, boletes)
1/2 onion, cut into small cubes
5 tablespoons of oil
freshly ground pepper to taste
 

Cook dried mushrooms in a little amount of water 15 minutes, drain. Rinse the cabbage, put in a pot and cover with water. Cook about 50 minutes after boiling. Drain. Fry onion in oil. Add onion, mushrooms to cooked cabbage, stir. Season to taste with pepper and cook cabbage over low heat for 10 minutes.