This article will be in Polish only, at the bottom of the article are links to a similar topic in English.
Ten artykuł
powstał z kompilacji tekstów/wiadomości znalezionych w Internecie.
Rabarbar (inna nazwa rzewień) to wieloletnie warzywo z
rodziny rdestowatych, które jest blisko spokrewnione ze szczawiem. Pochodzi z
Azji, gdzie wciąż używa się go jako rośliny leczniczej - jednak nie łodyg, a
korzeni, których składniki wykazują silne działanie przeczyszczające. W Europie
rabarbar uprawia się od ok. 150 lat. W ciepłym klimacie, rabarbar może rosnąć
przez cały rok, podczas gdy w chłodniejszym – jego uprawy zaczynają się wczesną
wiosną.
Na rynku dostępne są
dwie odmiany rabarbaru, o łodygach czerwonych i zielonych. Te pierwsze są nieco
łagodniejsze w smaku i zawierają mniej szczawianów. Częścią jadalną są łodygi o
charakterystycznym kolorze i kwaskowatym smaku.
Dla wielu rabarbar to jedynie owoc, z którego można
zrobić ciasta i kompoty. W gruncie rzeczy to warzywo.
Rabarbar zawiera w
niewielkich ilościach beta-karoten, potas, sód, wapń, magnez, żelazo i fosfor.
Jest również źródłem resweratrolu, dzięki czemu zmniejsza ryzyko wystąpienia
chorób układu krążenia. Rabarbar zawiera silne przeciwutleniacze, takie jak antocyjany i likopen, które
są dobre dla ogólnego stanu zdrowia. Jako dodatkowy bonus, rabarbar ma
niską zawartość tłuszczu i kalorii, co czyni go doskonałą przekąską dla osób
będących na diecie. Pędy rabarbaru to głównie woda, przez co jego wartość
energetyczna jest bardzo niska.
Należy on do roślin
leczniczych i stosuje się go w leczeniu atonii jelit, otyłości, braku łaknienia
oraz przy niezbyt nasilonych żółtaczkach. Leki zawierające sproszkowany korzeń,
podobnie jak leki z pozostałej części rośliny, nie mogą być dawkowane zbyt
długo. Powinny być wsparte i podawane naprzemiennie z innymi lekami na podobne schorzenia.
Ma on właściwości
przeczyszczające oraz dezynfekujące przewód pokarmowy. W małej dawce
powstrzymuje biegunki, w dużej ułatwia wypróżnianie. Pobudza wydzielanie żółci,
przez co ułatwia trawienie.
Jeśli cierpisz na
problemy trawienne przygotuj sobie miksturę z rabarbaru. W tym celu obierz trzy
łodygi rośliny, zmiksuj ze szklanką soku jabłkowego, ćwiartką cytryny i
łyżeczką miodu. Uzyskasz efekt rozluźniający, jeśli napój będziesz wypijać trzy
razy dziennie, najlepiej na czczo. Problem z zaparciami odejdzie w niepamięć.
Jest dobry dla oczu. Czerwony rabarbar jest doskonałym źródłem witaminy A, co jest kluczowe
dla zdrowych oczu. Zawiera beta-karoten i luteinę, które pomagają utrzymać
ostre widzenie i zmniejszyć ryzyko rozwoju zwyrodnienia plamki
żółtej, związanego z wiekiem. Luteina pomaga neutralizować wolne rodniki - niebezpieczne
związki, które mogą prowadzić do rozwoju raka.
Kwas cytrynowy oraz
jabłkowy zawarty w roślinie ma działanie odkażające i odmładzające. Dlatego
łagodzi objawy trądziku, wzmacnia włosy, skórę oraz paznokcie. Zapobiega
starzeniu się skóry chroniąc ją przed wolnymi rodnikami.
Wspiera nasze serce.
Rabarbar ma bardzo mało kalorii i tłuszczu. Dodatkowo zawiera silne
przeciwutleniacze, takie jak antocyjany i likopen, które pomagają zmniejszyć
ryzyko chorób serca. Oczywiście, jeśli nie wiesz, jak radzić sobie ze
stresem, jedzenie rabarbaru nie poprawi zdrowia Twojego serca.
Potas, występujący w
rabarbarze pomaga zmniejszyć ciśnienie krwi. Badania pokazują, że rabarbar
ma pozytywny wpływ na ciśnienie krwi, gdy jest spożywany z umiarem.
Naukowcy odkryli
ostatnio, że rabarbar ma właściwości antynowotworowe. Dotyczy to jednak tylko
rabarbaru pieczonego. Po 20 minutach pieczenia w rabarbarze wzrasta stężenie
polifenoli (rapontygeniny), które hamują rozwój komórek nowotworowych. Ponadto polifenole
jako przeciwutleniacze pozytywnie wpływają na wygląd skóry i stan komórek.
Ze względu na dużą
zmienność pomiędzy składem chemicznym różnych rodzajów rabarbaru konieczne są
dalsze badania, aby ocenić, jakie substancje chemiczne występujące w rzewieniu
są rozkładane podczas pieczenia i czy substancje te mają jakikolwiek wpływ na
choroby.
Śladowe ilości miedzi
i żelaza, znajdujące się w rabarbarze są wystarczające, aby stymulować wytwarzanie
nowych krwinek czerwonych, a to przyczynia się do zwiększenia całkowitej liczbę
krwinek czerwonych w organizmie i w konsekwencji zwiększenia utleniania podstawowych
obszarów ciała oraz pobudzania metabolizmu w organizmie.
Kto nie powinien jeść rabarbaru?
Najwięcej
niekorzystnych dla zdrowia składników zawierają liście rabarbaru. Nie należy
ich spożywać! Rabarbar zawiera
sporo kwasu szczawiowego, który potrafi wiązać wapń i usuwać go z organizmu, dlatego
nie należy jeść go zbyt często i w
dużych ilościach (w szczególności surowego rabarbaru nie powinno się jadać
codziennie). Nadmiar kwasów szczawiowych może osłabić kości i zęby. Nadmierna
ilość szczawianów wpływa również na zaburzenia w przyswajaniu żelaza, magnezu
oraz miedzi. Stąd rabarbaru powinny unikać osoby: chorujące na osteoporozę, mające niedokrwistość, dnę moczanową, cierpiące
na reumatyzm, chorujące na nerki (mający kamienie nerkowe) i układ pokarmowy (z
zaburzeniami trawienia tłuszczy, chorobami zapalnymi jelit). Na szczęście
zawartość kwasu można zmniejszyć, obierając łodygi i blanszując je w mleku. Z
dużą ostrożnością powinny go spożywać: kobiety ciężarne, kobiety karmiące
piersią, młodzi chłopcy, mężczyźni z
niskim poziomem testosteronu.
W rabarbarze znajdziemy także pektyny, glikozydy i taniny –
które również w dużych ilościach mogą okazać się toksyczne.
Rabarbar spożywany przez dzieci w dużych ilościach powodować
może zahamowanie wzrostu dziecka,
wypłukiwanie wapna z kości oraz psucie się zębów. Ze względu na dużą zawartość
kwasu szczawiowego, rabarbar w diecie dziecka powinien pojawić się dopiero po
ukończeniu 1 roku życia. Zarówno świeżą łodygę, jak i kompoty, kisiele,
galaretki oraz pozostałe przetwory należy podawać dziecku z umiarem. Nadmiar
spożytego przez dziecko rzewienia może nie tylko powodować niedobór wapnia, ale
działać przeczyszczająco oraz przyczyniać się zmiany koloru moczu na intensywną
żółtą barwę.
Zjedzenie rabarbaru lub preparatów bazujących na rzewieniu
przez kobietę karmiącą piersią sprawia, że związki rośliny przenikają do mleka
wraz, z którym przedostają się do organizmu niemowlaka. Zjedzenie dużej ilości
rabarbaru przez matkę karmiącą powodować może biegunki u niemowlaka, nadmierne
gazy, kolki. Substancje anty-żywieniowe w rzewieniu mogą się stać przyczyną
nietolerancji pokarmowej niemowlęcia i podrażniać układ pokarmowy maluszka.
Czy rabarbar może uczulać?
Alergia na rabarbar u dzieci występuje bardzo rzadko.
Najczęściej są to objawy związane z układem pokarmowym. Jedzenie rzewienia w
dużych ilościach jest szczególnie niekorzystne w przypadku zdiagnozowanej
alergii na nikiel.
Jak kupować rabarbar?
Sezon na rabarbar
trwa w Polsce bardzo krótko. Rabarbar kupić można od połowy maja
do końca czerwca. Kupując rabarbar pamiętajcie, że najlepsze są młode,
sprężyste i różowe łodygi. Unikajcie pędów miękkich i popękanych. Ogonki o
zielonym miąższu i skórce są grube i kwaśne. Ogonki z różową skórką i miąższem
są nieco słodsze. Natomiast te o czerwonym miąższu mają lekko malinowy smak.
Czyli – im czerwieńsza łodyga, tym słodszy rabarbar. Rabarbar można zamrażać.
Jak spożywać rabarbar?
Dla kucharzy na całym świecie najwyżej ceniony jest rabarbar
o cienkich łodygach o intensywnym, czerwonym kolorze. Taka roślina jest
bardziej słodka i dodatkowo posiada lekko malinowy posmak. Grube łodygi są o
wiele kwaśniejsze.
Rabarbar można jeść na surowo z cukrem albo piec czy dusić.
Zanim jednak zabierzemy się za jego przygotowywanie, musimy cienko go obrać i
usunąć liście. Liście nie są jadalne.
Doskonale nadaje się
na kompoty, dżemy, konfitury, ciasta, które świetnie komponują się z truskawkami. Roślina idealnie pasuje jako dodatek do zup, farszów do naleśników czy
sosów do mięs. Na jej bazie można przygotować pyszne nalewki czy wytrawne wina.
Aby rabarbar nabrał
zdrowych właściwości, należy go piec przez przynajmniej 20 minut.
A oto moje propozycje dań z rabarbarem: (klikając na tytuł dania przejdziesz do przepisu)
Related topic (theme) in English: